| 1 |
რვასიმიან საკრავზე საგალობელი, გუნდის ლოტბარს, დავითის ფსალმუნი.
|
1 |
დასასრულსა, გალობასა შინა, მერვისათჳს, ფსალმუნი დავითისი |
| 2 |
უფალო! შენი გულისწყრომით ნუ მამხილებ და შენი რისხვით ნუ დამსჯი.
|
2 |
უფალო, ნუ გულისწყრომითა შენითა მამხილებ მე, ნუცა რისხვითა შენითა
მსწავლი მე. |
| 3 |
შემიწყალე, უფალო, რადგან უძლური ვარ; განმკურნე, უფალო, რადგან
შეძრწუნდნენ ჩემი ძვლები. |
3 |
მიწყალე მე, უფალო, რამეთუ უძლურ ვარ; განმკურნე მე, უფალო, რამეთუ
შემიძრწუნდეს ძუალნი ჩემნი. |
| 4 |
ჩემი სულიც შეძრწუნებულია და შენ, უფალო, როდემდე? |
4 |
და სული ჩემი შეძრწუნდა ფრიად; და შენ, უფალო, ვიდრემდის?
|
| 5 |
შემობრუნდი, უფალო, გადაარჩინე ჩემი სული, მიხსენი შენი
წყალობისათვის. |
5 |
მოიქეც, უფალო, იჴსენ სული ჩემი, მაცხოვნე მე წყალობისა შენისათჳს,
|
| 6 |
რადგან არ არის შენი გახსენება სიკვდილში; ვიღა შეგასხამს
ქვესკნელიდან ქება-დიდებას? |
6 |
რამეთუ არა არს, ვინ სიკუდილსა შინა მოგიჴსენოს შენ, ანუ ჯოჯოხეთს
შინა ვინ აღგიაროს შენ. |
| 7 |
მოვიქანცე ვაებით. ყოველღამ ვბან ჩემს საწოლს, ცრემლებით ვალტობ
ჩემს სარეცელს. |
7 |
დავშუერი მე სულთქმითა ჩემითა, დავბანო მარად ღამე ცხედარი ჩემი,
ცრემლითა ჩემითა სარეცელი ჩემი დავალტვო. |
| 8 |
დაიშრიტა წუხილით ჩემი თვალი, გადმომცვივდა ყოველთა მტერთა გამო.
|
8 |
განრისხდა გულისწყრომითა თუალი ჩემი, განვჰკფდი მე ყოველთა ზედა
მტერთა ჩემთა. |
| 9 |
განმშორდით ყოველნი, მოქმედნი უსამართლობისა, რადგან ისმინა უფალმა
ჩემი გოდების ხმა. |
9 |
განმეშორენით ჩემგან ყოველნი მოქმედნი უსჯულოებისანი, |
| 10 |
ისმინა უფალმა ჩემი ვედრება; უფალი შეიწყნარებს ჩემს ლოცვას. |
10 |
რამეთუ შეესმა უფალსა ჴმაჲ ტირილისა ჩემისა; ისმინა უფალმან
ვედრებისა ჩემისა, უფალმან ლოცვა ჩემი შეიწყნარა. |
| 11 |
გაწბილდებიან და საშინლად შეძრწუნდებიან ყოველნი მტერნი ჩემნი;
უკუიქცევიან და შერცხვებიან მეყსეულად. |
11 |
ჰრცხუენოდედ და შეძრწუნდედ ყოველნი მტერნი ჩემნი, მართლუკუნიქცედ და
ჰრცხუენოდედ ფრიად და მსთუად. დიდება |
