| 1 |
გუნდის ლოტბარს, მოძღვრება კორახის ძეთა. |
1 |
დასასრულსა გულიჴმის-ყოფისათჳს, ძეთა კორესთა ფსალმუნი დავითისი |
| 2 |
როგორც ირემი მიილტვის წყლის ნაკადულებისაკენ, ისე მოილტვის ჩემი
სული შენსკენ, ღმერთო! |
2 |
ვითარცა სახედ სურინ ირემსა წყაროთა მიმართ წყალთასა,
ეგრე სურინ სულსა ჩემსა შენდამი, ღმერთო! |
| 3 |
ძლიერი და უკვდავი ღმერთის წყურვილი აქვს ჩემს სულს: როდის მოვალ და
ვიხილავ სახეს ღმერთისას. |
3 |
სწყურის სულსა ჩემსა ღმრთისა მიმართ ძლიერისა და ცხოველისა: ოდესმე
მივიდე და ვეჩუენო პირსა ღმრთისასა? |
| 4 |
ჩემი ცრემლები პურად მქონდა დღისით და ღამით, რაკი მეტყოდნენ
ყოველდღიურად: სად არის ღმერთი შენი? |
4 |
იქმნნეს ცრემლნი ჩემნი პურად ჩემდა დღე და ღამე, რამეთუ მეტყჳედ მე
მარადღე: სადა არს ღმერთი იგი შენი? |
| 5 |
ამის გახსენებაზე სული მეღვრება, რადგან ვიდოდი ხალხის გროვაში,
მათთან ერთად მივდიოდი უფლის სახლამდე მოზეიმე გუნდის მხიარულებისა და მადლიერების
ხმით. |
5 |
ხოლო მე ესე მოვიჴსენი და ნუგეშინის-ვსცი სულსა ჩემსა, რამეთუ
განვლო მე ადგილსა საყოფელისა საკჳრველისასა ვიდრე სახლადმდე ღმრთისა ჴმითა
სიხარულისათა და აღსარებისათა, ჴმითა მედღესასწაულეთათა. |
| 6 |
რას დაღვრემილხარ, სულო ჩემო, და რად დამკვნესი? მიენდე ღმერთს,
რადგან კვლავ ვადიდებ მას მისი შველისთვის. |
6 |
რად მწუხარე ხარ, სულო ჩემო, ანუ რად შემაძრწუნებ მე? ესევდ
ღმერთსა, რამეთუ მე აუვარო მას, მაცხოვარსა პირისა ჩემისასა და ღმერთსა ჩემსა.
|
| 7 |
ღმერთო ჩემო, დაღვრემილია სული ჩემი: ამიტომ გიხსენიებ იორდანისა და
ხერმონის მიწიდან, მიცყარის მთიდან. |
7 |
სული ჩემი შეძრწუნდა ჩემ თანა; ამისთჳს მოგიჴსენო შენ ქუეყანით
იორდანით და ერმონით, მთით მცირით. |
| 8 |
უფსკრული უფსკრულს გასძახის შენი სადინარების ხმით; ყველა ტალღამ და
ზვირთმა შენმა ჩემზე გადაიარა. |
8 |
უფსკრული უფსკრულსა ხადის ჴმითა ზეგარდამოსაქანელთა შენთათა;
ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი და ღელვანი შენნი მე ზედა გარდამჴდეს. |
| 9 |
დღისით გამოგზავნის უფალი თავის წყალობას და ღამით ვუგალობებ მას
ჩემთან. ჩემი სიცოცხლის ღმერთისადმი ლოცვას აღვავლენ. |
9 |
დღისი ამცნო უფალმან წყალობაჲ მისი და ღამე გალობაჲ მისი; ჩემ მიერ
ლოცვა ღმრთისა მიმართ ცხორებისა ჩემისა. |
| 10 |
ვუთხარი ღმერთს, ჩემს ქომაგს: რად დამივიწყე? რად მაიძულე, რომ
ვიარო მტრისაგან შეჭირვებულმა. |
10 |
ვარქუ ღმერთსა: მწე ჩემდა ხარ, რად დამივიწყებ მე, ანუ რად მწუხარედ
ვრონინებ მე ჭირითა მტერისათა? |
| 11 |
ჩემი ძვლების შემუსვრის დროს მლანძღავდნენ ჩემი მტრები,
მეუბნებოდნენ ყოველდღე: სად არის ღმერთი შენი? |
11 |
და შემუსრვასა ძუალთა ჩემთასა მყუედრიდეს მე მტერნი ჩემნი, მეტყჳედ
რა იგინი მარადღე: სადა არს ღმერთი იგი შენი? |
| 12 |
რას დაღვრემილხარ, სულო ჩემო, და რად დამკვნესი? მიენდე ღმერთს,
რადგან კვლავ ვადიდებ მას - ჩემს დამხსნელსა და ჩემს ღმერთს. |
12 |
რად მწუხარე ხარ, სულო ჩემო, ანუ რად შემაძრწუნებ მე? ესევდ
ღმერთსა, რამეთუ მე აუვარო მას, მაცხოვარსა პირისა ჩემისასა და ღმერთსა ჩემსა.
|
