| 1 |
გუნდის ლოტბარს, უფლის მორჩილი დავითისა. |
1 |
დასასრულსა, მონისა ღმრთისა ფსალმუნი დავითისი |
| 2 |
ბიწიერება ცოდვილისა ამბობს ჩემს გულში: არ არის შიში ღმერთისა მის
თვალთა წინაშე. |
2 |
თქჳს უსჯულომან ცოდვასა შინა გულსა თჳსსა, არა არს შიში
ღმრთისაჲ წინაშე თუალთა მისთა. |
| 3 |
რადგან ქლესაობს მასთან, თითქოს ეძებს მის დანაშაულს, რომ შეაძულოს.
|
3 |
რამეთუ ზაკვიდა იგი წინაშე მისსა მოპოვნებად უსჯულოებისა თჳსისა და
სიძულილისა. |
| 4 |
მისთა ბაგეთა სიტყვები სიცრუე და სიყალბეა, ჭკუა არ ყოფნის, რომ
კეთილი ქმნას. |
4 |
სიტყუანი პირისა მისისანი - უსჯულოებაჲ და ზაკვა, არა ინება მან
გულისჴმის-ყოფა კეთილისა. |
| 5 |
უსამართლობას ფიქრობს თავის სარეცელზე, უკეთურ გზას ადგება, ბოროტს
არ თაკილობს. |
5 |
უსჯულოებაჲ იზრახა საწოლსა ზედა თჳსსა, დადგა იგი ყოველსა გზასა
არაკეთილსა და ბოროტი მას არა მოეწყინა. |
| 6 |
უფალო, ზეცაშია შენი წყალობა, ჭეშმარიტება შენი - ღრუბლებამდე.
|
6 |
უფალო, ზეცასა არს წყალობაჲ შენი და ჭეშმარიტებაჲ შენი ვიდრე
ღრუბელთამდე; |
| 7 |
სიმართლე შენი, ვითარცა მთები უფლისა, სამართალი შენი ღრმაა
უფსკრულივით. ადამიანსა და პირუტყვს შენ შველი, უფალო. |
7 |
სიმართლენი შენი, ვითარცა მთანი ღმრთისანი და განკითხვანი შენნი
უფსკრულ მრავალ. კაცთა და საცხოვარსა აცხოვნებ შენ, უფალო, |
| 8 |
რადგან ძვირფასია შენი წყალობა, ღმერთო და ადამის ძენი შენს ფრთათა
ქვეშ აფარებენ თავს. |
8 |
ვითარცა განამრავლე წყალობაჲ შენი, ღმერთო. ხოლო ძენი კაცთანი
საფარველსა ფრთეთა შენთასა ესვიდენ. |
| 9 |
დაპურდებიან შენი სახლის ცხიმით და შენთა სიტკბოთა ხევიდან შეასვამ
მათ. |
9 |
დაითვრნენ იგინი სიპოხითა სახლისა შენისათა და ღუარი საშუებელისა
შენისა ასუა მათ. |
| 10 |
რადგან შენთან არის წყარო სიცოცხლისა. შენი შუქით ვხედავთ სინათლეს.
|
10 |
რამეთუ შენგან არს წყარო ცხორებისა და ნათლითა შენითა ვიხილეთ ჩუენ
ნათელი. |
| 11 |
მოჰფინე წყალობა შენი შენს მაღიარებლებს და სიმართლე შენი -
გულწრფელებს. |
11 |
მოჰფინე წყალობაჲ შენი, რომელთა გიციან შენ, და სიმართლე შენი
წრფელთა გულითა. |
| 12 |
ნუ მოაღწევს ჩემთან ფეხი ამპარტავნისა და ხელი ბოროტთა ნუ გამდევნის
მე. |
12 |
ნუ მოვალნ ჩემ ზედა ფერჴი ამპარტავანებისა და ჴელი ცოდვილისა ნუ
შემძრავნ მე. |
| 13 |
იქ დაეცნენ მოქმედნი უსამართლობისა, დავარდნენ და აღარ ძალუძთ
წამოდგომა. |
13 |
მუნ დაეცნეს ყოველნი მოქმედნი უსჯულოებისანი; განვარდენ და ვერღარა
უძლონ დადგომად. დიდება |
