| 1 |
ადიდეთ უფალი. ადიდე, სულო ჩემო, უფალი. |
1 |
აქებს სული ჩემი უფალსა. ვაქებდე უფალსა ცხორებასა ჩემსა, უგალობდე ღმერთსა
ჩემსა, ვიდრემდის ვიყო მე. |
| 2 |
ვადიდებ უფალს მთელი სიცოცხლე, ვუგალობებ ჩემს ღმერთს, ვიდრე
ვარსებობ. |
2 |
|
| 3 |
იმედს ნუ დაამყარებთ მთავრებზე, ადამს ძეზე, რომელსაც არ შეუძლია
შველა. |
3 |
ნუ ესავთ მთავართა, ძეთა კაცთასა, რომელთა თანა არს არა ცხორებაჲ.
|
| 4 |
ამოუვა სული, დაუბრუნდება თავის მიწას; იმ დღეს გაქრება მისი
ფიქრები. |
4 |
გამოვიდეს სული მისი და მიიქცის მუნვე მიწად მისდა; მას დღესა შინა
წარწყმიდიან ყოველნი ზრახვანი მისნი. |
| 5 |
ნეტარ არს, ვისიც შემწეა ღმერთი იაკობისა, ვინც დაიმედებულია უფალ
ღმერთზე. |
5 |
ნეტარ არს, რომლისა ღმერთი იაკობისი შემწე არს მისა, და სასოება
მისი არს უფლისა მიმართ ღმრთისა მისისა, |
| 6 |
რომელმაც შეჰქმნა ცა და მიწა, ზღვა და ყოველივე, რაც მათშია;
რომელიც იცავს ჭეშმარიდ;ერს უკუნისამდე; |
6 |
რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანა, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას
შინა, |
| 7 |
იქმს სამართალს ჩაგრულთათვის; აძლევს პურს დამშეულებს; უფალი
ათავისუფლებს ბორკილგაყრილებს. |
7 |
რომელი იმარხავნ ჭეშმარიტებასა უკუნისამდე; ყვის სამართალი ვნებულთა
და სცის საზრდელი მშიერთა. უფალმან განჰჴსნნის კრულნი, |
| 8 |
უფალი თვალს უხელს ბრმებს, უფალი მართავს წელმოდრეკილებს, უფალს
უყვარს მართალნი. |
8 |
უფალმან განაბრძვნის ბრმანი, უფალმან აღმართნის დაცემულნი, უფალსა
უყუარან მართალნი; |
| 9 |
უფალი იცავს შემოხიზნულებს, ობოლსა და ქვრივს გაამხნევებს და
ბოროტთა გზას გაამრუდებს. |
9 |
უფალმან დაიცვნის მწირნი, ობოლი და ქურივი შეიწყნაროს, და ცოდვილთა
წარწყმიდოს. |
| 10 |
იმეფებს უფალი უკუნისამდე, შენი ღმერთი, სიონო, თაობებში. ადიდეთ
უფალი! |
10 |
სუფევს უფალი უკუნისამდე, ღმერთი შენი, სიონ, თესლითი თესლამდე.
|
