1 |
დავითისა. კურთხეული არს უფალი, ბურჯი ჩემი, რომელმაც ასწავლა ჩემს
ხელებს ბრძოლა, ჩემს თითებს - ომი. |
1 |
კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელმან ასწავა ჴელთა ჩემთა ღუაწლი და თითთა
ჩემთა - ბრძოლა. |
2 |
მწყალობელო ჩემო და სიმაგრევ ჩემო, მცველო ჩემო და მხსნელო ჩემო;
ჩემი ფარი ხარ და მასზე ვარ დანდობილი, ის ჩემს ხალხს გახდის მორჩილად ჩემდა. |
2 |
წყალობაო ჩემო და შემწეო ჩემო, და მჴსნელო ჩემო; შესავედრებელი
ჩემი, და მე ვესავ მას, რომელმან დაამორჩილა ერი მისი ჩემ ქუეშე. |
3 |
უფალო, რა არის კაცი, რომ იცნო ის, ძე ადამისა, რომ მიიჩნიო ის?
|
3 |
უფალო, რა არს კაცი, რამეთუ ეცნობე მას, ანუ ძე კაცისა, რამეთუ
შეჰრაცხე იგი? |
4 |
ადამიანი ჰგავს ამაოებას, მისი დღეები - ვითარცა ჩრდილი გარდასული.
|
4 |
კაცი ამავოებასა მიემსგავსა, და დღენი მისნი, ვითარცა აჩრდილნი,
წარვლენ. |
5 |
უფალო, მოდრიკე ცანი შენნი და გადმოდი, შეეხე მთებს, რომ
აკვამლდნენ. |
5 |
უფალო, მოდრიკენ ცანი და გარდამოჴედ, შეახე მთათა და კუმოდიან.
|
6 |
გამოაელვე ელვანი და გაფანტე ისინი, გამოუშვი ისარნი შენნი და
თავზარი დაეცი მათ. |
6 |
გამოაბრწყინვენ ელვანი და განაბნინე იგინი, გამოავლინენ ისარნი
შენნი და შეაძრწუნენ იგინი. |
7 |
გამოიწოდე შენი ხელი მაღლიდან; მიხსენი და გადამარჩინე მრავალ
წყალთაგან, უცხო ტომთა ხელიდან. |
7 |
გამოავლინე ჴელი შენი მაღლით, მიჴსენ და განმარინე მე წყალთაგან
მრავალთა, ჴელთაგან შვილთა უცხოთესლთასა, |
8 |
რომელთა ბაგენი ტყუილს ლაპარაკობენ და რომელთა მარჯვენა სიცრუის
მარჯვენაა. |
8 |
რომელთა პირი იტყოდა ამაოებასა, და მარჯუენე მათი იყო მარჯუენე
სიცრუისა. |
9 |
ღმერთო, ახალ გალობას გიგალობებ შენ, ათსიმიან ჩანგზე გიგალობებ
შენ. |
9 |
ღმერთო, გალობითა ახლითა გაქებდე შენ, |
10 |
რომელიც უბოძებს ხსნას მეფეებს, იხსნის დავითს - თავის მორჩილს
ბოროტი მახვილისაგან. |
10 |
რომელმან მისცა ცხორებაჲ მეფეთა, რომელმან იჴსნა, დავით, მონა თჳსი,
მახჳლისაგან ბოროტისა. |
11 |
მიხსენი და გადამარჩინე უცხოელთა ხელიდან, რომელთა ბაგენი ტყუილს
ლაპარაკობენ და რომელთა მარჯვენა სიცრუის მარჯვენაა. |
11 |
მიჴსენ და განმარინე მე ჴელთაგან შვილთა უცხოთესლთასა, რომელთა პირი
იტყოდა ამაოებასა, და მარჯუენე მათი იყო მარჯუენე სიცრუისა. |
12 |
რომ ჩვენი ვაჟები ნერგებივით იზრდებოდნენ მათს სიჭაბუკეში; ჩვენი
ასულნი, ვითარცა ოსტატურად თლილი სვეტები სასახლისა. |
12 |
რომელთანი ძენი მათნი, ვითარცა ახალნერგნი, განმტკიცებულ არიან
სიჭაბუკესა შინა მათსა, ასულნი მათნი განშუენებულ არიან და აღმკულ, ვითარცა
მსგავსებაჲ ტაძრისა, |
13 |
ჩვენი ბეღლები სავსე იყოს ნაირნაირი მოსავლით. ცხვარნი ჩვენნი
ათასობდნენ, ათიათასობდნენ ჩვენს საძოვრებზე. |
13 |
საუნჯენი მათნი სავსე არიან და გარდაეცემიან ურთიერთას, ცხოვარნი
მათნი მრავლისმშობელ არიან, განმრავლებულ გამოსავალსა მათსა, |
14 |
ჩვენი ხარები დტვირთულნი იყვნენ. არც ზარალი და არც დანაკლისი, არც
გოდება ჩვენს ქუჩებში. |
14 |
და ზროხანი მათნი ზრქელ არიან, არა არს დაცემა ზღუდისა, არცა
განსავალ, არცა ღაღადებაჲ უბნებსა მათსა. |
15 |
ნეტარ არს ხალხი, რომლისთვისაც ასეა. ნეტარ არს ხალხი, რომელსაც
ჰყავს უფალი, თავისი ღმერთი. |
15 |
ჰნატრეს ერსა მას, რომლისა-ესე ესრეთ არს; ნეტარ არს ერისა მის,
რომლისა არს უფალი ღმერთი მათი. |