| 1 |
მოძღვრება დავითისა, ლოცვა მისი მღვიმეში ყოფნის დროს. |
1 |
სიბრძნით დავითის ლოცვაჲ, ოდეს იყო ქუაბსა შინა. |
| 2 |
ჩემი ხმით უფალს შევღაღადებ, ჩემი ხმით უფალს შევევედრები. |
2 |
ჴმითა ჩემითა უფლისა მიმართ ღაღად-ვყავ, ჴმითა ჩემითა უფლისა მიმართ
ვილოცე. |
| 3 |
გადმოვღვრი მის წინაშე ჩემს გულისნადებს, ჩემს გასაჭირს მის წინაშე
ვილაპარაკებ. |
3 |
განვჰფინო მის წინაშე ვედრებაჲ ჩემი და ჭირი ჩემი წინაშე მისსა
მიუთხრა. |
| 4 |
როცა ჩემს შიგნით შეწუხებულია სული ჩემი, შენ იცი ჩემი გზა-კვალი;
გზაზე, რომლითაც დავდივარ, დამიგეს მახე. |
4 |
მო-რა-აკლდებოდა ჩემგან სული ჩემი, და შენ უწყნი ალაგნი ჩემნი;
გზასა ამას, რომელსაცა ვიდოდე, დამირწყეს მე მახე. |
| 5 |
ვიმზირები მარჯვნივ და ვხედავ, რომ არავინ მცნობს მე; აღარ არსებობს
ხსნა ჩემთვის, არავინ ზრუნავს ჩემს სულზე. |
5 |
ვხედევდ მარჯულ ჩემსა, განვიცდიდ და არა ვინ იყო მცნობელ ჩემდა;
წარწყმდა სივლტოლა ჩემგან, და არა ვინ არს გამომეძიებელ სულისა ჩემისა. |
| 6 |
მოგიხმე, შენ, უფალო, ვთქვი: შენ ხარ ჩემი თავშესაფარი, ჩემი ხვედრი
ცოცხალთა ქვეყანაში. |
6 |
ღაღად-ვყავ შენდამი, უფალო, და ვთქუ: შენ ხარ სასო ჩემი, და ნაწილი
ჩემი ქუეყანასა მას ცხოველთასა. |
| 7 |
ყური მიუგდე ჩემს ღაღადისს, რადგან დავმდაბლდი ფრიად; მიხსენი ჩემთა
მდევნელთაგან, ვინაიდან ჩემზე ძლიერნი გახდნენ. |
7 |
მოხედენ ვედრებასა ჩემსა, რამეთუ დავმდაბლდი ფრიად: მიჴსენ მე
მდევართა ჩემთაგან, რამეთუ განძლიერდეს ჩემსა უფროს. |
| 8 |
გამოიყვანე საპყრობილედან სული ჩემი, რათა ვადიდო სახელი შენი. გარს
შემომეხვევიან მართალნი, რადგანაც კეთილს მომაგებ. |
8 |
გამოიყვანე საპყრობილით სული ჩემი, რათა აუარო სახელსა შენსა. მე
მელიან მართალნი, ვიდრემდის მომაგო მე. |
