ფსალმუნი დავითისა. უფალო! ვინ დაისადგურებს შენს კარავში? ვინ
დამკვიდრდება შენს წმიდა მთაზე?
1
უფალო, ვინ დაეშენოს კარავსა შენსა, ანუ ვინ დაემკჳდროს მთასა წმიდასა შენსა?
2
ვინც უმწიკვლოდ დადის, სიმართლის მოქმედია და ჭეშმარიტებას
ლაპარაკობს თავის გულში.
2
რომელი ვიდოდის უბიწოდ და იქმოდის სიმართლესა
3
ვინც არავის გასჭორავს თავისი ენით, ცუდს არ გაუკეთებს მოყვასს და
აუგს არ იტყვის ახლობელზე.
3
და იტყოდის ჭეშმარიტებასა გულსა შინა თჳსსა; რომელმან არა ზაკვა
ენითა თჳსითა და არცა უყო მოყუასსა თჳსსა ბოროტი
4
ვის თვალშიც დამცირებულია საზიზღარი, ხოლო ღვთის მოშიშებს პატივსა
სცემს; ვინც დაიფიცებს თავის საზიანოდ და არ შეცვლის;
4
და ყუედრებაჲ მახლობელთა მისთა ზედა არა მოიღო. შეურაცხ არს მის
წინაშე უკეთური, ხოლო მოშიშთა უფლისათა ადიდებს; რომელი ეფუცოს მოყუასსა თჳსსა და
არა ეცრუოს;
5
ვინც ფულს ვახშით არ გასცემს და ქრთამს უდანაშაულოზე არ აიღებს;
ამის მოქმედი არასოდეს წაფორხილდება.
5
ვეცხლი მისი არა მისცა აღნადგინეგად და ქრთამი უბრალოსა ზედა არა
მოიღო; რომელმან ყოს ესე, იგი არა იძრას უკუნისამდე.