1 |
გალობა აღსავალთა. |
|
|
2 |
გაუხსენე დავითს, უფალო, ყოველი ურვა მისი. |
1 |
მოიჴსენე, უფალო, დავით და ყოველი სიმშჳდე მისი,
|
3 |
როგორც შეჰფიცა უფალს, აღთქმა დაუდო იაკობის ძლიერს; თუ შევიდე ჩემი
სახლის კარავში, თუ ავიდე ჩემს საწოლ-სარეცელზე. |
2 |
ვითარ-იგი ეფუცა უფალსა და აღუთქუა ღმერთსა იაკობისსა: |
|
|
3 |
უკუეთუ შევიდე მე საყოფელსა სახლისა ჩემისასა, ანუ თუ აღვჴდე
სარეცელსა ცხედრისა ჩემისასა, |
4 |
თუ მივცე ძალი ჩემს თვალებს და რული ჩემს წამწამებს, |
4 |
ანუ თუ ვსცე ძილი თუალთა ჩემთა და ჰრული წამთა ჩემთა და გასუენებაჲ
ჴორცთა ჩემთა, |
5 |
ვიდრე ვიპოვიდე ადგილს უფლისათვის, სადგომებს იაკობის ძლიერისთვის.
|
5 |
ვიდრემდის ვპოო მე ადგილი უფლისაჲ და საყოფელი ღმრთისა იაკობისი.
|
6 |
აგერ მოვისმინეთ მის შესახებ, ეფრათში, ვიპოვეთ იგი ტყიან ველზე.
|
6 |
ესერა, გუესმა ესე ევფრათას, და ვპოეთ იგი ველსა მას მაღნართასა.
|
7 |
მივიდეთ მის სადგომებში, თაყვანი ვცეთ მის ფეხთა საყრდენს. |
7 |
შევიდეთ საყოფელთა მისთა, თაყუანის-ვსცეთ ადგილსა, სადა დადგეს
ფერჴნი მისნი. |
8 |
აღსდექ, უფალო, განსასვენებლად შენდა, შენა და კიდობანი შენი
ძლიერებისა. |
8 |
აღდეგ, უფალო, განსასუენებელად შენდა, შენ და კიდობანი სიწმიდისა
შენისა; |
9 |
შენი მღვდელნი შეიმოსონ სიმართლით და შენმა წმიდანებმა იმხიარულონ.
|
9 |
მღდელთა შენთა შეიმოსონ სიმართლე, და წმიდანი შენნი იხარებდენ.
|
10 |
შენი მორჩილის - დავითის გულისათვის ნუ უკუაგდებ შენი ცხებულის
სახეს. |
10 |
დავითისთჳს, მონისა შენისა, ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა
ცხებულისაგან შენისა. |
11 |
შეჰფიცა უფალმა დავითს ჭეშმარიტად, არ გადაუხვევს მისგან:
„ნაყოფისაგან შენი მუცლისა დავსვამ შენს ტახტზე. |
11 |
ეფუცა უფალი დავითს ჭეშმარიტებითა და არა შეურაცხ-ყოს იგი
ნაყოფისაგან მუცლისა შენისა დავსუა საყდართა შენთა. |
12 |
თუ დაიცავენ შენი ძენი ჩემს აღთქმას და ჩემს მცნებებს, რომელთაც
ვასწავლი მათ, მათი შვილებიც უკუნისამდე დასხდებიან შენს ტახტზე". |
12 |
და-თუ-იმარხონ შვილთა შენთა შჯული ჩემი და წამებანი ჩემნი ესე,
რომელ ვასწავლნე მათ, და ნაშობნი მათნი დასხდენ უკუნისამდე საყდართა შენთა.
|
13 |
რადგან ამოირჩია უფალმა სიონი, ისურვა სამკვიდრებლად
თავისთვის. |
13 |
რამეთუ გამოირჩია ღმერთმან სიონი და სათნო-იყო სამკჳდრებელად თჳსა:
|
14 |
„ეს არის ჩემი განსასვენებელი უკუნისამდე, აქ დავსახლდები, რადგან
ვისურვე იგი. |
14 |
ესე არს განსასუენებელი ჩემი უკუნითი უკუნისამდე, ამას დავემკჳდრო,
რამეთუ მთნავს ესე. |
15 |
საზრდოს მისას კურთხევით ვაკურთხებ, მის ღარიბებს გავაძღებ პურით.
|
15 |
ნადირნი მისნი კურთხევით ვაკურთხნე და გლახაკნი მისნი განვაძღნე
პურითა. |
16 |
მის მღვდლებს შევმოსავ შეწევნით და წმიდანები მისნი სიხარულით
გაიხარებენ. |
16 |
მღდელთა მისთა შევმოსო ცხორებაჲ, და წმიდანი მისნი სიხარულით
იხარებდენ. |
17 |
იქ აღმოვაცენებ დავითის ღირსებას, გავამზადებ, სინათლეს ჩემი
ცხებულისათვის. |
17 |
მუნ აღმოუცენო რქაჲ დავითს და განუმზადო სანთელი ცხებულსა ჩემსა.
|
18 |
მის მტრებს შევმოსავ სირცხვილით და მასზე იბრწყინებს გვირგვინი
მისი". |
18 |
მტერთა მისთა შევმოსო სირცხჳლი, ხოლო მის ზედა აღყვავნეს სიწმიდე
ჩემი. |