| 1 |
გუნდის ლოტბარს, დავითის ფსალმუნი. უფალზე ვარ მინდობილი; როგორ ეტყვით
ჩემს სულს: „გადაიხვეწე ჩიტივით თქვენს მთებში". |
1 |
დასასრულსა, ფსალმუნი დავითისი |
| |
|
2 |
უფალსა ვესავ; ვითარ ეტყჳთ სულსა ჩემსა: იცვალებოდე მთათა ზედა,
ვითარცა სირი? |
| 2 |
რადგან აგერ ბოროტნი მოზიდავენ მშვილდს, ლარზე მიამაგრებენ ისარს,
რომ სიბნელიდან ესროლონ გულმართლებს. |
3 |
რამეთუ, აჰა, ესერა, ცოდვილთა გარდააცვეს მშჳლდსა მათსა და
განჰმზადნეს ისარნი კაპარჭთა მათთა, რათამცა ესროდეს ბნელსა შინა გულითა წრფელითა.
|
| 3 |
თუ საძირკვლები დანგრეულია, მართალმა რა ჰქნას? |
4 |
რამეთუ, რაჲ-იგი შენ აღაშენე, მათ დაარღჳეს; ხოლო მართალმან რაჲ ყო?
|
| 4 |
უფალი თავის წმიდა ტაძარშია, ცაშია უფლის ტახტი; მისი თვალები
იმზირებიან, ქუთუთოები ამოწმებენ ადამის შვილებს. |
5 |
უფალი ტაძარსა წმიდასა მისსა, უფალი, ზეცას არს საყდარი მისი;
თუალნი მისნი დავრდომილსა ხედვენ და წამნი მისნი განიკითხვენ ძეთა კაცთასა.
|
| 5 |
უფალი მართალს გადაარჩენს, ხოლო ბოროტი და ძალადობის მოყვარული
სძულს მის სულს. |
6 |
უფალმან განიკითხოს მართალი და უღმრთო, ხოლო ვის უყუარს სიცრუჱ, მას
სძულს სული თჳსი. |
| 6 |
ნაკვერჩხალს აწვიმებს ბოროტთა ზედა, ცეცხლსა და გოგირდს; და
ქარბორბალა ხვედრია მათი. |
7 |
წჳმოს ცოდვილთა ზედა მახე, ცეცხლი და წუნწუბაჲ და სული ნიაღვარისა _
ნაწილი სასუმელისა მათისა. |
| 7 |
რადგან მართალია უფალი, უყვარს სიმართლე. გულწრფელი იხილავს მის
სახეს. |
8 |
რამეთუ მართალ არს უფალი და სიმართლენი შეიყუარნა და სიწრფოებანი
იხილნა პირმან მისმან. დიდებაჲ |
